وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا

به خورشید و گسترش نور آن سوگند،
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا

و به ماه هنگامی که بعد از آن درآید،
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا

و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد،
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا

و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند،
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا

و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده،
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا

و به زمین و کسی که آن را گسترانیده،
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا

و قسم به جان آدمی و آن کس که آن را (آفریده و) منظّم ساخته،
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا

سپس فجور و تقوا (شرّ و خیرش) را به او الهام کرده است،
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا

که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده؛
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا

و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است!
Load More