Download Mobile App:
Surah Yusuf Ayah #31 Translated in Sindhi
فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَآتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِنْهُنَّ سِكِّينًا وَقَالَتِ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ ۖ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَقَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَقُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا هَٰذَا بَشَرًا إِنْ هَٰذَا إِلَّا مَلَكٌ كَرِيمٌ
پوءِ جنھن مھل (زليخا) سندن گلا ڪرڻ ٻڌي (تنھن مھل) اُنھن ڏانھن (ماڻھو) موڪليائين ۽ اُنھن لاءِ مجلس تيار ڪيائين ۽ منجھائن ھر ھڪ کي ڪپ ڏنائين ۽ چيائين تہ (اي يُوسف!) مٿن نِڪر، جنھن دم کيس ڏٺائون تہ کيس وڌيڪ (سھڻو) ڄاتائون ۽ (سندس حسن ۾ محو ٿي) پنھنجا ھٿ وڍيائون، ۽ چيائون تہ الله پاڪ آھي ھيءُ (نينگر) ماڻھو نہ آھي، پر (ھڪ) ملائڪ سڳورو آھي